دستگاه تزریق پلاستیک چیست؟

فرآیند تولید محصولات تزریق پلاستیک بر اساس ترموپلاستیک و ترموستات را قالب تزریق می نامند. بدین ترتیب پس از ورود مواد به داخل سیلندر داغ ، مواد مخلوط شده و با مارپیچ به سهمیه قالب ارسال می شوند. در داخل کوارتز قالب ، قطعه قالب خنک و سفت می شود. قالب ساخته شده است تا در طراحی قطعه توسط مهندس یا طراح صنعتی متناسب باشد. قالب های تزریق معمولاً از فولاد یا آلومینیوم ساخته می شوند. روند ساخت قالبها بسیار مفصل است. از این قالب های تزریق برای تولید مجموعه ای بسیار وسیع از ابزارها استفاده می شود.

دنیای قالب تزریق چگونه به وجود آمد؟

در سال 68 ، جان وسلی هیات ، تولید کننده توپ های بیلیارد فلان و کلاندر ، روش ساخت توپ های بیلیارد از تزریق سلو به قالب را ابداع کرد. وی با ارتقاء سلولوئید ، آن را برای پردازش نهایی آماده کرد. در سال 72 ، جان و برادرش از اولین دستگاه قالب گیری تزریقی رونمایی کردند که ساده تر و ارزان تر از ماشین آلات مدرن بود. دستگاه از طریق پیستون مواد را از طریق یک استوانه داغ درون قالب تزریق می كند. با پیشرفت صنعت در طی سالهای متمادی ، محصولات دیگری مانند یقه پیراهن ، دکمه ها و شانه های جیب توسعه یافت. در دهه 1940 ، مفهوم قالب تزریق به دلیل تقاضای گسترده محصولات ارزان قیمت و فله در طول جنگ جهانی دوم به طرز چشمگیری رشد کرد.



در سال 1946 ، جیمز هندری با اختراع اولین دستگاه تزریق مارپیچ صنعت پلاستیک را اختراع کرد. در این دستگاه طراحی مجدد ، مته طراحی شده جایگزین پیستون شده است. قبل از مخلوط کردن ، مخلوط کردن مواد و سپس درون قالب ، مواد را درون استوانه حفر می کند. به این ترتیب امکان ترکیب پلاستیک رنگی یا بازیافتی با مواد اولیه قبل از تزریق فراهم شد. امروزه این ماشین های مارپیچی 95٪ از تولید شرکت های مربوطه را به خود اختصاص داده اند.

قالب های تزریق چیست؟

در حال حاضر ، قالب تزریق پلاستیک بهترین روش برای تولید قطعات پلاستیکی است. قالبهای تزریقی می توانند محصولات وسیعی مانند لوازم برقی خانگی ، ظروف ، درب بطری ، قطعات داخلی خودرو و بیشتر محصولات پلاستیکی موجود را تولید کنند. توانایی ساخت قطعات چند جزء و در واقع تولید همزمان چندین محصول در یک چرخه کاری واحد ، باعث شده است قالب تزریق یک انتخاب ایده آل برای تولید حجم بالا باشد. دقت بالا ، تکرارپذیری ، طیف گسترده ای از مواد مصرفی ، هزینه کم کار ، ضایعات کم و نیاز به نیاز کم برای نهایی سازی محصولات پس از قالب گیری ، همه از مزایای قالب تزریق پلاستیک هستند. از معایب آن می توان به قیمت بالای دستگاه و نیاز به نمونه اولیه (در جایی که برخی از اجزای پیچیده ممکن است در طول فرایند تزریق دچار مشکلاتی از قبیل پیچاندن یا سطح خشن باشند) اشاره کرد. در نتیجه نکات قالب گیری دقیق هنگام طراحی قطعات تزریق پلاستیک باید در نظر گرفته شود.

نمونه هایی از بهترین پلیمرهای مناسب برای قالب تزریق

بیشتر پلیمرها از جمله ترموپلاستیک ، برخی ترموستات و برخی الاستومرها می توانند برای قالب تزریق استفاده شوند. در حقیقت ده ها هزار ماده مختلف برای این منظور وجود دارد و هر ساله در حال افزایش هستند. مواد همچنین می توانند با آلیاژها یا ترکیبات از پیش ساخته مخلوط شوند. این ویژگی طراحان را قادر می سازد تا مواد را برای دستیابی به مشخصات دقیق محصول نهایی ترکیب کنند. مواد مصرفی بسته به قدرت و کاربرد آنها انتخاب می شوند و بنابراین برای رسیدن به هدف باید ویژگیهای ذاتی آنها ارزیابی شود. پلیمرهای متداول مانند اپوکسی و فنولیک ها دو نمونه از ترموستات ها و نایلون ، پلی استر و پلی اتیلن نمونه ای از ترموپلاستیک هستند.


دستگاه تزریق پلاستیک شامل قیف تغذیه ای ، مته تزریق مارپیچ و واحد حرارتی است. قالب ها در صفحه های گیره دستگاه قفل شده و سپس پلاستیک از داخل اسپری داخل قالب و قطعه تزریق پاشیده می شود.

دستگاههای تزریق بسته به میزان نیرو وارد شده به صفحات گیره آنها به تناژهای مختلفی تقسیم می شوند. این نیرو قالب را در طی فرایند تزریق ثابت و بیکار نگه می دارد. تناژ دستگاه می تواند بین 5 تا 6000 تن متغیر باشد ، گرچه تناژ بسیار زیاد از کاربرد نسبتاً کمتری برخوردار است. نیروی گرفتن مورد نیاز توسط منطقه ای که در قطعه نشان داده می شود تعیین می شود. سپس برای هر اینچ مربع از مساحت به تصویر کشیده شده ، ضریب بین 2 تا 8 تن ضرب می شود و نیروی بستن مورد نیاز بدست می آید. به عنوان یک قاعده کلی ، 4 یا 5 تن در هر اینچ مربع عددی قابل قبول برای اکثر مؤلفه های تزریقی است. اگر پلاستیک مورد استفاده خیلی خشک باشد ، برای پر کردن قالب به فشار بیشتری به تزریق نیاز خواهیم داشت و بنابراین برای نگه داشتن قالب به نیروی بستن بالاتر نیاز خواهیم بود. همچنین ، نیروی گرفتن مورد نیاز ممکن است با توجه به نوع مواد مصرفی و اندازه قطعه تعیین شود: قطعات پلاستیکی بزرگتر به نیروی گرفتن بیشتری احتیاج دارند.